خانه ی بی سقف

خانه ای دارم بی در و پیکر 

                                       قاتلم گشته همچو یک دشمن 

شب و روزم اشک،شد در این خانه 

                                            زنده بودن چیست،مردنم بهتر! 

رها

از گذشته ها فراریم 

                       به آینده دل نبسته ام 

دلخوشم به ثانیه هایی که گهگاه در کنارت میگذرانم...

خواب و بیداری

بیدارم!!! 

خواب نمیبینم... 

 سیگار به لب روی نیمکت آرزوهای کودکانه ام نشسته ام! 

              زندگی چه زیبا پیرم کرد! 

مرگ و زندگی

از مرگ مگو با من 

 که همچون کهنه شرابیست برایم  

باتو قطره قطره  

ولی بی تو!!! 

                   سر خواهم کشید تمامش را...